Nękanie w szkole to problem, który wciąż pozostaje aktualny. Rzecz w tym, że nie każde dziecko decyduje się powiedzieć o wszystkim rodzicom. Boi się, że w ten sposób tylko pogorszy sprawę, a gnębienie się nasili. Możesz jednak wdrożyć kilka prostych zasad, które pomogą dziecku radzić sobie z problem gnębienia i sprawią, że chętniej poprosi o pomoc.
Nękanie w szkole ma wiele twarzy
Mogłoby się wydawać, że problem nękania dotyka pojedynczych przypadków. Niestety, to nieprawda. Dzieci potrafią być okrutne, do tego dochodzi jeszcze chęć przynależenia do grupy albo czucia się lepszym, co niestety często idzie w parze z grupowym znęcaniem się nad jednym, konkretnym uczniem. Powody mogą być różne – nadwaga, złe oceny z WF-u czy świetne wyniki w nauce.
Co więcej, przemoc ma teraz wiele twarzy. Nie chodzi tu już tylko o słowne zaczepki czy przepychanie się na korytarzu. Coraz większą rolę odgrywa cyberprzemoc. Często dochodzi też do rozpuszczania fałszywych plotek czy po prostu ciągłego wykluczania.
Jak w takim razie radzić sobie z problemem nękania dziecka przez rówieśników? Warto wdrożyć w życie 6 zasad.
1. Szczera i otwarta komunikacja
Dużo dobrego może przynieść budowanie zaufania z dzieckiem i rozmowa o jego przyjaciołach już od najmłodszych lat. Dziecko, wiedząc, że interesujesz się tym, co robi i z kim się zadaje, będzie też bardziej skłonne powiedzieć Ci o ewentualnych problemach. Dodatkowo możesz zachęcać je do tego, zadając takie pytania jak „czy stało się coś złego?”, „co fajnego wydarzyło się dziś w szkole?”.
Możesz też postawić na mniej bezpośrednie pytania, które jednak pozostawią dziecku otwarte pole do podzielenia się problemami: „z kim rozmawiałeś/rozmawiałaś podczas przerwy obiadowej?”, „czego nie lubisz w swojej szkole?”.
2. Rozmowa na temat zastraszania
Duże znaczenie będzie mieć także to, czy rozmawiasz z dzieckiem o problemie nękania. Pamiętaj, że może być ofiarą takich działań, a z drugiej strony samo stać się agresorem. Zamiast więc uznawać, że ten problem na pewno nie dotyczy Twojego dziecka, rozmawiaj z nim o nękaniu.
Już od najmłodszych lat wyjaśniaj, że nie można uderzać i popychać innych dzieci. Tłumacz, że równie złe jest osądzanie, wykluczanie czy rozpuszczanie fałszywych plotek. Szczególny nacisk połóż na technologię. Dzieci często czują się bezkarnie w internecie. Uświadom swoją pociechę, że to nieprawda – to, co pisze w sieci, może mieć ogromne konsekwencje i ranić innych.
3. Reagowanie na oznaki znęcania się
Czasami mimo wszystko dziecko nie będzie chciało Ci powiedzieć o nękaniu w szkole. Wcale nie dlatego, że Ci nie ufa, ale prawdopodobnie bojąc się, że tylko pogorszy sprawę i gnębienie się nasili. Nawet jednak, gdy milczy, pewne sygnały powinny wzbudzić Twój niepokój.
Zniszczone rzeczy osobiste, unikanie szkoły (np. udawanie choroby, bólów brzucha), kłopoty ze snem, pogorszenie się ocen, mniejszy entuzjazm, unikanie spotkań towarzyskich, spadek poczucia własnej wartości – to tylko kilka z sygnałów, które powinny zwiększyć Twoją czujność.
Z drugiej strony może się okazać, że to Twoje dziecko należy do tych nękających. Jeśli zauważysz u niego zwiększone agresywne zachowanie, nowe rzeczy lub pieniądze, których pochodzenia nie chce Ci wyjaśnić albo będzie się ono przyjaźnić z dziećmi, które same są łobuzami, warto z nim porozmawiać.
4. Bycie przykładem
We wczesnych latach dzieci traktują rodziców jako duży autorytet. Nawet nieświadomie powielają ich zachowania albo przyjmują, że dany sposób postępowania jest normą. Właśnie dlatego duże znaczenie ma nie tylko, co mówisz dziecku, ale też jaki dajesz mu przykład.
Zachęcając je do empatii, samemu nie rozpowszechniając plotek i nie obgadując innych, pokazujesz mu, że takie działania nie są akceptowane. Ważne jest także, by pokazać swojemu dziecku, że nie musi tolerować zachowania osób, które jego zdaniem postępują źle, tylko po to, by się dopasować.
5. Danie dziecku konkretnych wskazówek
Sama teoria to jednak za mało. Najlepiej, gdy doradzisz dziecku, co konkretnie może zrobić, jeśli przydarzy mu się sytuacja z udziałem łobuza.
Powinno mieć świadomość, że nie warto odpowiadać na zaczepki, a najlepiej, gdy po prostu odejdzie. Dobrze też, gdy wytłumaczysz dziecku, że prześladowcy często obierają sobie za cel osoby uważane przez nich za słabe. Odpowiedzenie im pewnie i głośno, by dali spokój w wielu przypadkach może więc przynieść zamierzony efekt. Zawsze też warto unikać miejsc, w których najczęściej może dojść do znęcania – na przykład terenu daleko od wzroku nauczycieli.
6. Praca nad poprawą pewności siebie
Znęcanie w szkole często dotyczy tych dzieci, które są niepewne siebie. Osoby „słabe” wydają się dla gnębicieli doskonałym celem.
Możesz więc nie tylko uświadamiać dziecko, w jaki sposób radzić sobie z nękaniem, ale i podejść do tematu od innej strony – zrobić co w Twojej mocy, by dziecko nie było uznawane za „słabe”.
Świetnym sposobem będzie tu chociażby wspieranie jego pasji, zorganizowanie zajęć, które będą sprawiać mu przyjemność czy takich, w które może w pełni się zaangażować albo przy okazji nawiązać przyjaźnie. Dziecko, które czuje, że osiąga kolejne cele, a w dodatku ma wokół wspierające osoby, będzie bardziej przekonane o swojej wartości, a co za tym idzie – nie wyda się wcale atrakcyjnym celem do gnębienia.
A co, gdy okaże się, że Twoje dziecko jest nękane?
Jeśli rzeczywiście dowiesz się, że Twoje dziecko padło ofiarą dręczycieli, musisz zareagować. Niestety samo zgłoszenie problemu na przykład wychowawcy czy dyrektorowi nie rozwiąże problemu. Nauczyciele nie są w stanie zapobiec wszystkim przypadkom nękania.
Możesz jednak precyzyjnie określić swoje oczekiwania – jakie działania Twoim zdaniem powinni podjąć nauczyciele i administracja szkolna?
Na pewno duże znaczenie będzie mieć zorganizowanie spotkania z gnębicielem i jego rodzicami. Wbrew pozorom lepiej jednak nie robić tego w obecności zastraszanego dziecka. Może w ten sposób poczuć się skrępowane albo upokorzone tym, że samo nie potrafiło poradzić sobie z sytuacją. Koniecznie zadbaj też, by nie czuło się winne dlatego, że powiedziało Ci o problemie.
Uświadom też zastraszające dziecko, że jego zachowanie nie pozostanie bez konsekwencji, a przede wszystkim, że dalsze próby zastraszania również spotkają się z reakcją.
Ważne numery telefonów:
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: tel.:
116111
1116111.pl
Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci:
800100100
800100100.pl
- Pozytywne afirmacje dla dziecka
- Umiejętności społeczna u dziecka – czemu są tak ważne i jak wspierać ich rozwój?
- Jak poprowadzić ciekawą rozmowę z dzieckiem? Punktem wyjścia mogą być odpowiednie pytania
Originally posted 2022-11-22 08:11:38.