Integracja sensoryczna jest neurologicznym procesem organizującym wrażenia płynące z naszego organizmu jak i ze środowiska zewnętrznego. W procesie tym mózg otrzymuje informacje od zmysłów rozpoznaje je, segreguje, interpretuje, łączy ze sobą, kojarzy z wcześniejszymi podobnymi doświadczeniami po czym daje informacje zwrotną- odpowiedź na daną sytuacje. Wszystko dzieje się w ułamkach sekund. Sam proces dokonuje się w rdzeniu kręgowym, pniu mózgu, móżdżku oraz półkulach mózgowych
Zmysły dostarczają nam informacji nie tylko o otaczającym nas świecie ale również o funkcjonowaniu naszego ciała. Mózg nieprzerwanie w dzień i w nocy organizuje (integruje) wiadomości płynące do nas poprzez receptory dotykowy, wzrokowy, słuchowy, węchowy, przedsionkowy oraz proprioceptywny.
Gdy przepływ danych nie jest zakłócony mówimy o prawidłowym procesie integracji sensorycznej- mózg może zgromadzone informacje bez problemu użyć do sformowania odpowiedzi. W taki sposób właśnie reguluje napięcie mięśniowe, naszą postawę, emocje, mówi nam w jak mamy wykonać daną czynność… Percepcja wzrokowa czy słuchowa, koordynacja ruchowa, liczenie, czytanie, pisanie są bardzo skomplikowanymi czynnościami wymagającymi adekwatnej, dobrej integracji sensorycznej.
Jeśli na jakimś poziomie integracja sensoryczna zostaje zakłócona pojawiają się trudności. Czasem są one bardzo subtelne np dziecko jest nieśmiałe i spokojne, nigdy się nie brudzi, nigdy nie przytrafiają mu się „wypadki” które innym dzieciom zdarzają się co najmniej raz w miesiącu. Rodzice i otoczenie są szczęśliwi że mają takie „grzeczne” dziecko. Nikt takiego dziecka nie podejrzewa o trudności które będzie miał później w szkole z nauką czytania, liczenia i pisania.
Głównym celem terapii sensorycznej jest dostarczenie dziecku potrzebnych bodźców o określonej sile, w sposób kontrolowany. Podczas terapii odpowiednio dobrany zestaw ćwiczeń kształtuje i usprawnia połączenia synaptyczne w Ośrodkowym Układzie Nerwowym to one determinują prawidłowe przetwarzanie informacji sensorycznych. Tylko odpowiednie dobranie stopnia trudności ćwiczeń pozwala osiągnąć stymulujący efekt.
Podczas zajęć terapeuta nie uczy dziecka konkretnej umiejętności (np wiązanie butów, czytanie, liczenie) lecz stara się wpłynąć na procesy nerwowe leżące u podstawy tej umiejętności. Sama umiejętność pojawia się naturalnie po pewnym czasie jako skutek poprawy funkcjonowania układu nerwowego.
Zobacz też:
Dlaczego dzieci muszą mieć pluszowe misie?
Originally posted 2018-09-16 17:47:46.